og'riq kuchaydi, shunga maz surib qo'ysang degandim. -Hop oyijon hozir kiraman. Botir bu holatdan juda ham hursand bo'lib ketdi, chunki u orziqib kutgan vaqtlar kelgandi. Mana endi u oyisini yaqindan ko'rish va ehtiroslarini qondirish imkoniyati paydo bo'lgandi. Botir hikoyalarda ko'p o'qigandi, u yerdagi bolalar oyisini oyog'ini uqalab ohir oqibatda o'z niyatlariga yetishgani haqida. Botir bunaqa vaziyatlarda nimalar qilishni yodlab olgandi. Botir bir muddat o'ylanib turib, keyin oyisini honasi tomon yurdi. Honaga yaqinlasharkan uning butun vujudi hayajondan titrab ketardi. Mana nihoyat u oyisining yotoqhonasiga yetib keldi, ichkarida Jamila opa uzun tungi halatda tepaga qarab yotardi. Botirni ko'zlari oyisiga tushgach ehtirosi yanada kuchayib ketdi, hozir uning ko'ziga oyisi dunyodagi eng go'zal ayol bo'lib ko'rinayotgandi (ha ayol bo'lib, ona bo'lib emas). -Keldingmi o'g'lim? Onasining bu savoli Botirni hayollarini shamoldek to'zitib yubordi. -Ha oyi keldim, maz qani? -Ana javonni ustida turibdi o'g'lim. Botir qo'liga mazni olib sekin oyisiga yaqinlashdi. Oyising chap oyoq to'piqlarining tutashgan joyi shishib ketgandi. Botir borib oyisining divaniga o'tirgandan so'ng Jamila opa yerga qarab yotib oldi. Bu Botir uchun ayni muddao edi, chunki u endi oyisini bemalol kuzatishi mumkin edi va buni oyisi ko'rmasdi. Jamila opa o'z yoping'ichini beliga yopib qo'ydi. Bundan Botir bir oz ranjigan bo'lsa ham oyisining oyog'ini tizzasiga qo'yib, qo'liga mazdan olib sekin oyisining oyoqlarini uqalashni boshladi. Jamila opa goh gohida og'riqdan ovoz chiqarib yuborardi. Botir esa shoshilmasdan sekin uqalashda davom etardi. -Oyi dadamni sog'inmadizmi? Botir bu savolni oyisini ehtiroslarini o'yg'otish maqsadida berdi. Bularni ham u hikoyalardan o'qib o'rganib olgandi. -Yo'q o'g'lim ahir sen borsanku. Oyisining bu javobini Botir o'zicha tushunib bir entikib ketdi. Botirning fikricha hammasi u o'ylagandek ketayotgandi. -Oyi dadam qanday vafot etganlar? Botir bolaligida ham bu savolni bir necha bor oyisiga bergan, lekin biror marta tayinli javob ololmagandi. Hozir ham bu savol qanday og'zidan chiqib ketganini bilmay qoldi. Jamila opa o'g'lining bu savolidan bir oz o'ylanib qoldida sekin gap boshladi. -Biz dadang bilan ,,Bolalar uyi" da katta bo'ldik. Yoshlikdan bir birimizga ko'ngil qo'yib keyinchalik turmush qurdik. Boshida bizdan baxtli oila yo'qdek edi go'yo. Yetimlikda ko'rgan kechirganlarimiz unut bo'layozgandi. Dadang raxmatli juda mehribon shirinso'z oqil inson edilar. Meni o'qishim uchun o'zlari o'qimasdan tinmay mehnat qilardilar, meni yeru ko'kga ishonmasdan avaylab asrardilar. Har kuni o'zlari o'qishimga olib borib o'zlari olib kelardilar. O'qishimdagilarni ham ko'chada bizni birga ko'rganlarni ham hammasi bizga havas qilishardi. O'tmishimizni bilgan insonlar esa bizning bolalikdagi ko'rgan kechirganlarimiz uchun hozirgi hayotimiz allox tomonidan ato etilgan baxt deb hisoblashardi. Baxtli kunlarimiz juda ham tez o'tib borayotganedi, lekin bir kam dunyo deganlaridek bizning baxtimizga ham armon soya sola boshladi. Dadang ikkalamizni ham birgina farzandsizlik dardi qiynashni boshlagandi. Dadang raxmatli tunlari bilan mijja qoqmasdan alloxga iltijo qilib chiqardi. Bizga ham farzand ato etishini naslimiz yo'q bo'lib ketishiga yo'l qo'ymasligini so'rar edi. Menga bildirmasdan kechalari ko'z yosh to'kib chiqganlarini ham ko'p marta guvohi bo'lganman. Meni hayotga bo'lgan qiziqishim kundan kunga so'nib borayotgandi, faqatgina dadangni muhabbati meni hayotda ushlab turgan edi. Nihoyat iltijolarim hudoga yetib borib oradan 6 yil o'tgach men homilador bo'ldim. Shifoxonadan doktorni homiladorsiz degan gapini eshitgach dadang bir muddat o'zlariga kelolmadilar. Ha ularni bu xush xabar aqldan ozdirayozgandi. O'sha kundan boshlab dadang meni ishga ham yubormay qo'ydi. O'zlari kunduzi tinim bilmasdan ishlab menga har hil qimmat yeguliklar olib kelar, yana kechasi uhlamasdan alloxga shukrona bildirib chiqardi. Nihoyat uzoq kutilgan onlar yaqinlashib sen ham tug'ulding. O'sha kuni dadang ikkimizni quvonchimizni tariflashga so'z ojiz edi, ikkimizning ham ko'zimizdan quvonch yoshlari tinmasdan daryo misol oqardi. Dadang seni mard, jasur, qo'rqmas, pahlavon yigit bo'lsin deb ismingni Botir deb nomladi. Sen 4-5 oylik bo'lganingda dadang ,,Haj" safariga otlandilar. Menga ,,Onasi alloxni bizga bergan tuxfasiga men ham uning oldidagi farzimni ato etishim kerak, qolaversa o'g'limizni tili chiqganda meni Hoji-dada deb chaqirishini hohlayman" deb javob qildi. Men ularni yo'ldan qaytara olmas edim shuning uchun ularga oq yo'l tiladim. Keyin bilsam dadangni yuraklari qattiq betob bo'lib ular o'z o'limlari oldidan qarzlarini ato etishga otlangan ekanlar. Ketish oldidan menga ,,Keyingi safar seni ham olib ketaman onasi yaxshi qol, o'g'lim ikkalang alloxga omonat" deb hayrlashib ketdilar. Haj ziyorati yakunlanishiga bir kun qolganda uyimizga shum xabar keldi. Dadang uyoqda vafot etgandi, hamma musilmon orzu qiladigan o'lim dadanga nasib qilgan edi. Men bu xabardan qanchalik tushkunlikga tushmay dadangni omonati yani seni parvarishlab voyaga yetqazishga majbur edim. Sen bizning naslimiz davomchisan, shuning uchun bor mehrimni senga berdim. Ha o'g'lim men dadangni sog'inmadim axir yonimda sendek o'g'lim bor, hudo hohlasa sen dadang raxmatlik ikkimiz orzu qilgan hamma narsaga erishasan. -Bo'ldi bolam umringdan baraka top raxmat, kech bo'ldi yotib uxla ertaga o'qishga kech qolasan. Oyisining bu gaplarini eshitgan Botir sekin oyisining tizzasiga ochilib qolgan oyoqlariga choyshabni tortib yopib qo'yib eshik sari yo'l oldi. U honani tark etarkan ko'zlaridagi yoshni to'xtata olmasdi. Dunyo ko'ziga tor ko'rinib o'zidan o'zi nafratlanar, o'z joniga qasd qilgisi kelar, lekin oyijonisini gaplarini eslab bu yo'ldan qaytdi. Ha u ota-onasining naslini davom ettirishi ularga muqobil farzand bo'lishi lozim... Oradan 5 yil o'tdi Toshkent aeroporti, kollejni tamomlab tinimsiz mehnat qilgan Botir bugun oyijonisini qarshiolishga chiqgan.Mana nihoyat uzoqdan oppoq libosda ,,Haj" safaridan qaytgan Jamila opa ko'rindi, oyisiga ko'zi tushgan Botir ko'zidagi ikki tomchi yoshini kaftlari bilan artgancha oyijonisi tomon oshiqdi... (tamom) Hurmatli saytdoshlar hikoyani nomini va boshlanishini atayin ehtirosli qilib yozdim. Agar bunaqa qilmaganimda ko'p yoshlarimiz bu hikoyani o'qimasdan etiborsiz qoldirishardi. Axir kimdir nasixat qilsa hech birimizga yoqmasligi tabiiy ayniqsa endi qoni qaynab ulg'ayyotgan yoshlarimizga. Hikoyamni oxirini nasihat bilan yakunlamoqchi emasman, shunchaki ochiq qoldiraman. Hulosa o'zlarizdan, Barchamizni mehribon onajonlarimizni allox o'z panohida asrasin, o'tib ketganlarini joylarini jannatda qilsin, barchangizga omad tilab hurmat bilan TuNGi_HaMRoX... P/s: bu hikoyani TuNGi-HaMRoX yozgan. O'zi kompyuterdan kira olmayotgani uchun mendan so'ragandi P/p/s: TuNGi-HaMRoX, men ham kompyuterdan kirmayman. Oddiy telefondan kiraman. Qanday telefondan kirishim esa sizga ko'rinsa kerak